Cristobal Cobok helarazi eta behin eta berriz errepikatzen duen mezua; etorkizunari baino, iraganari begiratu eta bertan egindako akatsetatik ikasi behar dela da.
Honengatik, teknologia berrien inplantazioan iraganeko akats horiek egitea saihestu behar. Egia da erabilgarri direla eta egungo gizartera egokitzeko, teknologia berriak eskolan sartzea beharrezkoa dela, baina inplantazio hau egokia izan behar da. Teknologia sartzeak soilik ez du esan nahi fruitua emango dituenik, honekin bakarrik ez dira ikasle irudimentsuagoak, hobeak sortuko. Teknologiak hobe kontrolatuko dituzte, baina etxean ere ikasi dezakete horretan.
Beraz, Cristobalen iritzia partekatuz, uste dut, erabateko aldaketa sakon eta radikal bat behar dela. Jakinduria trasmititzeko beste era ezberdinak , metodo ezberdinak, beharrezkoak lirateke. Hezkuntza egunerokotasun batekin lotuko lukeen sistema zuzenago batera bideratzea, hain zuzen. Honetarako, teknologiek ematen dituzten aukerak anitzak dira, amaigabeak.
Ez dut uste ezertarako balio duenik ordenagailua gelan sartu eta aurretik idatziz egiten zutena orain teklatu bidez egitea. Egiteko era, jokatzeko era, horiek dira aldatu beharrekoak, ordenagailuak klasetik atera daitezke, hezkuntza dinamizatu eta honekin disfrutatu. Ikasleak ikasgelatik atera behar du, hainbeste errepikatzen dugun esperientzia horiez ikasiz. Hezkuntza ez formalago batera bideratu. Duela urte askoan egiten zen gisa, eskola aurretiko urte haietan bezala. Bizipenetatik, hauetan hartutako kolpeetatik ikasiz eta ez ,buruan hitzak eta hitzak kolpeka sartuz.
Dena den, guzti honek denbora bat behar du. Gauzak, aldaketak, erreformak azkar egiteak ez du fruitu onik emango. Dena errotik aldatzea ere ez da samurra, baina hezkuntzak hartu duen bidea ikusirik, beharrezkoa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario